Dende sempre tiven entre os meus coñecidos xente con talento. Músicos, debuxantes, actores, artesans, cociñeiros, fotógrafos…O cal, claro está, é unha sorte non merecida. Pero ter contacto, ou amizade, ou coñecemento, ou o que sexa, con persoas dotadas para a creación, para a expresividade, para a transformación, non crea somente sentimentos de gratitude e admiración.
A estas alturas da existencia xa ún leva acumulado un bó número de frustracións, en todolos eidos. Vagabundo frustrado, mais que nada. E vago. Pero tamén escritor, músico, medievalista (si, home, si), fotógrafo… Frustrado por falla de aptitudes, de capacidade para o esforzo e o traballo, de humildade para aprender, e pola case que nula habilidade para estabelecer relacións “creativas” coas persoas e coas cousas.
A proximidade, o contacto, coa xente de talento da que falaba ó principio, en un tipo das miñas características, tende a afondar ese sentimento de frustración. Non de imitación, superación ou algo semellante, non. Frustración e envexa.
Probablemente o único talento que posúo é a capacidade de recoñocer o talento en outros. Ja.
Boeno, é o que hai.
Unha persoa que coñezo bastante ben e dende hai moito tempo é PFM: ela é, ademais de moitas outras cousas, artesá. Por certo, un día habíamos falar da artesanía- creación popular versus arte-creación ó servizo do poder, un tema que dá pra mais do que parece. . . Na sua actividade na artesanía, PFM, ó meu entender, destaca como ceramista ou alfarera, porque quizais é na cerámica onde mellor reflicte o seu carácter, ou porque a cerámica adáptase mellor os seus (cambiantes) estados de ánimo. Xa hai ben tempo que non expón nada, e a peza que se amosa a continuación ten xa algúns anos, pero é unha das miñas preferidas. A imaxe obtivose do blog
purificacionfernandez.blogspot.com.
A peza en cuestión chámase “voraces”, inda que creo lembrar que nalgunha exposición o nome que levaba era “carnivoras”. Por suposto, podedes contactar con ela ou ver mais traballos seus no tal blog, que para eso está. Supoño.
Unha persoa irritantemente talentosa. Vaia.
E xa está. Boeno, vouvos recomendar un autor, Amy Hempel, e un libro: “Cuentos Completos”. Unha das mellores escritoras que existen na actualidade. Quero dicir, unha das persoas que mellor escriben, na actualidade. Vale. Este libro está dispoñible na Biblioteca Central, ou Nodal, de Vigo. Non sei onde dicían que a traducción non é todo o boa que podía ser, polo que se alguén pode lelo en versión original, mellor para él. De nada.
E remato por hoxe. A foto que vai arriba é miña, e non ten título. Boa sorte, saúde e anarquía.
